Al een tijdje geleden….. en neen we hebben niet liggen zonnen hoor!
Maar we willen jullie graag nog wat nieuws vertellen over :
Bugingo
We vonden intussen een school die hem wou inschrijven in het vierde leerjaar. Een internaat in Gitarama. We wachten nu, vol spanning, zijn resultaten af. Volgende week begint voor hem de paasvakantie ! Hij miste dus de start en meer dan een maand les. Duimen dat dit goed komt !
De hele situatie rond de sluiting van het weeshuis en de plaatsing in een totaal onbekend gezin laat zijn sporen na op een kind.
De nieuwe mama, die alleen haar moedertaal spreekt, valt wel erg mee. Ze is een zeer arme weduwe met reeds één zoon van 19. Ze bekommert zich om Bugingo en wil héél graag mee naar school, laat ze ons weten via Bugingo die wel Engels kent. Ook voor haar is dit totaal nieuw !
Een trip (heen) van Mahoko naar Gitarama neemt al vlug 3 uur in beslag (met een taxi). Voor de mama de eerste keer dat ze zo ver reist. Het gesprek onderweg verloopt via onze tolk Bugingo.
Op school worden we hartelijk ontvangen door een zuster die heel graag “onopvallend” de netheid en orde van Bugingo controleert. Zijn rugzak wordt uitgeladen en goedgekeurd (oef) ! één opmerking : te weinig schriften van 200 blz. ! Hij had er 16 nodig en had er maar 5 meegebracht…
De inschrijving verloopt vlot. De directrice is blij dat er blanken betalen en ze dus zeker is dat ze tijdig het nodige geld zal ontvangen !!!
Blij weerzien met Augustin ( de metser van het toilet). Eigenlijk onverwacht want hij woont een héél eind weg in een afgelegen dorp.
Op onze vraag waarom hij zo ver weg woont verklaarde hij zijn visie :
In dit dorp is een “Tea Company” met vele werknemers ! Elke dag komt een bus de werknemers brengen en afhalen. Voor en na hun werk komen ze bij Augustin eten kopen. Hij houdt er een klein winkeltje met voedingswaren. Hij koopt ze zelf aan en verkoopt ze door in kleine hoeveelheden. ’s Morgens vroeg gaat hij naar de nabijgelegen markt en koopt zijn waar aan. Met een taxifiets (300 FRW) brengt hij alles tot in zijn “boetiekje”. Een héle karwei !
Hij huurt dit huisje met 2 kamers (ééntje voor de winkel en een slaapkamertje) samen met zijn vriend ( eveneens uit het weeshuis). De huurprijs 15 000 FRW wordt door de 2 jongens gedeeld. Elke maand moeten ze aan de Staat 1 000 FRW betalen voor het winkeltje. Hun winst ? Niet zo veel… dient om eten te kopen voor henzelf!
Dus maakten we hen gelukkig met een tweedehands fiets. Een mountainbike met versnellingen !! Apetrots is hij hier bij ons vertrokken en reed hij in één keer naar huis over berg en dal. Hij vertrok hier rond 11 u en toen we hem belden rond 19 u … was hij bijna thuis !
En, gisteren kwam hij ons opzoeken na een vergadering van “Hope & Homes for Children” hier in Gisenyi. Hij had de lange trip ondernomen met de fiets. Zo verdiende hij de prijs voor een bus ticket (3 000 FRW) met de fiets.